—RX
es keisers
rst nicht
vñ dꝛewoẽ
—XX
an vnschuͤl
crantwort
et yhr euch
st ser weyt
nen wit ha
—XX
gda wolge
n sen blut /
um ʒũ tod
d Da
kꝛentz auf⸗
—XX
tzlich / den
sonð vber
denn vber
er kam zů
ntrencktẽ
u
os/ th
jhm
hudsuate ntn sDug
hm jm̃ aufheben eyñ hartten stos / setzten sein
kreutʒ ʒwischen der schecher gleich mitten —
als solt er ein haupt aller gotlossen sein Da
er also hangend mit weynenden augenn / vnser
suͤnden trug mit weklagen / satzten sich die soͤld⸗
ner vnd loßten vmb sein gewant / vñ finsternis
kam vber das gantze landt / die schrieftklugen
die soͤldner vnd das volck jñ Znem verhoͤnet
hn biss auch erbarmet die steyt Ihesus
vue o vater vergieb aus guͤttikeit / was diss
volck thut aus vnwissenheyt / alda straffet der
rechte schecher des u bat jhesũ
das er sein gedencken wolt / vñ jhesus verhiesch
jhm vnd spꝛach du solt hent gewies / mit mihr
sein jnn eim̃ lustigen paradies Als er seine
muter vñ johannem sah stehn / vnd seiñ schmer
tzen durch jhr hertʒe gehn / spꝛach er weibesbild
sih johannes jst nu dein sohn / er sol dir als eyn
sohn seiner mutter thun / vnd zur neundẽ stuid
rieff er laut o mein got mein got / waruͤmb ver
lestu mich jñ so gꝛosser net Well sie jhn ver
lachten sprach er mich duͤrstett ser / bald lief ey
ner vom gotlossen heer / gab jhm gall vnd essg
zu trincken mit hohn vñd spor / da eꝛs genem
g ij men