— 110 —
Kon i denn Waffjer trinf’n ih,
Diz dau i Ölter wür’,
Und, — waß niet, wos dö3 Ding bedeut’t, —
Stets fu an Dourft ver]pür’?
Amtmann.
Daß Ihr ka BSier trinf’n ollt,
Dauvoh iS nit die Ried;
Ner fafn, faft die ganz'n Nächt”,
Dis leid’t mer künfti niet.
Und mit’n Dorft i8’3 Kinderei;
S 10g’3 Cu, daß Ihr möißt,
Subald der Wächter zehna [OHreit,
Slei euern Moag’'n {Hlöißt.
Bauer.
Um zehna? fu? um zehna ho?
Herr Amtma, DS is bald!
Doch, wenn’8$ nit anderft g’{heha fo9,
Sleihwuhl, fu {Hlöißt mer'n halt.
Doch ober, dd3 derlab’n S’ doh?
Dis dent’ i doch, Könnt {fei:
SS dörf doch nau in’s Schlüff uch
Drei Mauß no fchüt’n nei?
Her Yauer und fein Krauf:
„Der haut doch um fei Kraut no g’red’t,“—
Dis Spridhmwurt iS ho alt;
Wer nit {do waß, 'wouher Daß ’S fummt,
Der kon’8 dau häiern bald.