165 —
Moss jcherit fi fu a Dichter
Der macht af Jhn a Löld
Und veißtn 109, daß mer un End
gan Yfennt für ion DDit’t.
8 füoa Gajfnhauer 3öigt,
Und wenn er ah a bifia Wigt,
Die Lacher fenn aff feiner Seit'n,
Denn fu wos a’rält amaul in Leut’n.
Drau,
SKupiter.
eff curi Dichter auert £ niet;
Dil hungeringa Louder,
Yob'n düt a Böi'r, a Zröpiln Wei
1lnd a a bilia Foutter,
Sup pfeift 1°, wöt mer’s Duob’n will,
Und macht ah aner a Pasquill, —
YRer Läht die Schlucker ried'n.
Un’3 Waffer thenna ji jo DDi
Saunft nit goar 3'0arg ohreipn,
Und febt mer au a Waffer Dür,
So will er nit ohbeiß’n.
Diz veifn ] N ut8S Waffer oh?
Wos jchert das mich? — dort fteiht der Muh,
Der 3 Koanwafier Hefert.
Neptun.
Mei Meer haut ausdlinft’t, Wi DerDUL, —
On BWolk’na Haut’S g’1ög 1,
Di femn dünn wol a Schleier g'wölt,
Mer Haut die Stern durch gfögn :
Dir hakt'n jo fa Waffer niet,
78 ig Qumpawvvar, und alt ZTriet
X3 fi a Böt’l zreifin.
Sanft Haut mer feiti Wolf’un g’hat
Yon dicht'n dunk In Zeug,