BD 
EOBANVS, NORIBERGA. 
Quidquid id est, sive ira deum seu poena malorum. 
Praecipitata iacent utique et vix posse videntur 
A tam pestiferae se attollere clade ruinae 
Rursus et amissas per se ipsa resumere vires, 
Ni caveant urbes, quarum est magis omnibus inter 
Amissum revocare decus, nisi denique reges 
Fractarum pergant opera instaurare scholarum. 
Quod si non facient, quod si contemnere pergent 
Haec monita, has fido promptas de pectore voces, 
Ne mihi, ne libeat foedam, Germania, cladem 
Divinare tibi; nec enim nunc vera monenti 
Tu credes, donec venijant tibi plena querelis 
Tempora, cum sero cupies sapuisse nec ulla 
1380 Cladibus ipsa tuis poteris ratione mederi, 
Cum neque qui mores neque qui Civilia iura 
Constituant puerisque tuis ostendere possint 
Cognita maiorum vestigia, cum nec habebis. 
Qui tibi vel magni possint oracula Christi 
ı335 Vel sacra ventosae mysteria tradere plebi. 
Huius id aspiciens urbis pla cura senatus, 
Haec metuens, ne damna suis in civibus olim 
Contingant, cupiens miseram sarcire ruinam 
Praemia proposuit studiis eademque professis 
Müjd] Invitans, qui forte velint cum laude futuros 
Munere gratuito studiorum carpere fructus. 
Interea et dandae in parvis praeludere palmae 
Muneribus, dum cuncta retro sublapsa feruntur 
In peiusque ruunt, nec erat satis aera magistris 
Constituisse: ipsos etiam iussere foveri 
Discipulos gratkeque dederunt commoda mensae 
Pluribus. OÖ sanecti nunquam laudata senatus 
Cura satis, quae digna satis praeconia tantae 
Villa feram laudi? Non si mihl ferrea pectus 
Roboreum vox aequet et uf mea carmina lucis 
Vel minimum attulerint. at nos ventura loauentur 
1320 
1325 
1245