57
Sie genga naus, Der Moh, der fagt:
Dis Is an ohg'fhmog’s O’ricd! —
3807 waß 1, won mei Montter Ligt!
S wollt’, € wär’ nit mie, —
Und ihri Bah! dau bin t jrauh,
Dau 13 fa Stänbla uwih'r day
Yoyg dera ihı'n Banern.
Schweig’! fagt die Frau, er Hüiert's jo, —
Warr, für a Herr hätt Leis;
Du feOreift und brülft jo wötl a Qkib,
Es is ganz af der Weil’;
Du bringft die Maning doch unit raus,
lud Helf’ iQ dir, dei Frau, nit aus,
Sıt {teibit” dau wii a Xahma.
Die Erd'n i$ die Moutter halt,
Bon dera fein mer g'ummma, —-
Su haut’s ah der Apollo g'mant, -
elt, dan wärft" nit draf hunmuma ?
Und dera Moutter ihri Bad,
Dis jemn nix anderft’8 als die Stah, —
Düt wert’ mer über d' ch
Dau fteiht der Mod als wöi an Ochs
Und glogt fer Alta ob;
Er auterkt. wuhl, daß dai g'fcheiter is,
Biel a’ficheiter, al? Ihr Wobh.
Ganz ftill zöigt cr fer Wamumes aus,
1lnd Habt die Stah zon Werfu raus
1lnd wart’t, bis | Anmmadlrct
Werf! Jehveit die Frau und aff der Stell
Seiht ah des Werfn oO.
N Dirzed Stah wörft jedes weck;
Oz fehreit die Fran: Halt, Moh!
$ iS g'noug! Siz fög’'n mer ft um,
Mer wer’n nimmer fohm und fun;
Schlupf? ner a'jchwind in dei Wamumes.