— ⏑⏑⏑. —
Das Weltliche gab Ihm nicht weiter was zu schaffen:
Ihm galt es gleich / der Tod mocht Ihn auch selbsi hinraf⸗
Er dacht an seinen Gott / und blieb in Hofnung stehen / (fen:
die Schoͤne Himmels -au bald / voller Luft / zu sehen.
Und wer erfreut sich nicht / weil es ja nun geschehen?
Zu seiner Hoch Edlen Herrl.letztschuldigen Ehren
schriebe dieses
—ADDD
I.
IN TEXIUM FUNEBREM,
Philipp. J 22.
VPlvi cupio, cum Christo vicvere malo.
Iptat Tharsensis Doctor, tuba gentibus ampla.
n verò liceat mortem oppetiisse vorendo?
dJaud liceat contra jussum Dominique DEsque:
Namque hic est summus Vitæ Dator, Arbiter, Autor,
Conssituens fati maturi tempus & horam.
Haud liceat vitæ metam anticipare, dolendo
rumnas propter, quarum Patientia Victrix.
Haud liceat manibus propriis sibi ru mpere filum,
Ut Saul desperans: Nam Desperatio truùdit
In foveam incautos, ubi non datur exitus unquam.
Sed liceat juxta præscriptum Velle supremum,
Quando volet Jovah, vità defungier istà.
Sed