icht. 
5 
43 
Acht, 
— 179 — 
Nau git's su alti Wörzala, 
Döi lang scho döina höi, — 
Dau is ka Wittwer sicher niet, 
Dös senn die örg'sten döi; 
Döi wiss'n vur Gedank'n niet, 
Wos s' fanga soll'n oh, 
Oft häiern s' und oft seha s' niet: 
Sie woll'n halt an Moh. 
Dau haut mer Ana g'fall'n öiz; 
Wöoi döi ihr' Frau haut dingt, 
Haut s' glei g'sagt, daß s' an Löibst'n haut, 
Und daß s' 'n Abends bringt: 
„Bisweil'n in der Feierstund, 
Dau kummt er ner vür's Haus; 
J waß scho, daß S' su güti senn 
Und mach'n si nix draus!“ 
Dös Ding is grod su ungi'scheit niet, 
Es geiht mir selber ei; 
Sunst lauß'n s' z'Nachts die Hausthür off 
Und lauß'n s' schlupf'n nei. 
Su haut mer öiz a Poar derwischt 
Und g'fraugt: Wou kummt er her? 
Haut s' g'sagt: Dös is des eierstmaul, 
Es is mei Landsmoh ner. 
Drei hob'n öiz ahn Löibst'n g'hat: 
Und Kana häit's vermouth't, 
Daß den sei Herz su gottlaus is 
Und daß er su wos thout. 
Die Ah haut on sein Nomestog*) 
Aneue West'n g'schafft, 
xd Namenstag. 
— ———— 
— 
— 
— A 
— 
—* 
———— 
——* 
— 
— 
XA 
— 
— 
— 
— — 
* 
8 
— 
—5— 
— 
* 
— 
* 
3— 
* 
be 
7 
12