IU —
96
—
28. Die vorsichtige Braut.
Städtla is in Frankenland,
A Vo höi goar nit recht weit,
Dau haut der alte Brauch nu B'stand
Su as der fröihern Seit,
Daß dort'n der Bewohnerschoar
Verkünd' a Glock'n laut,
Wenn immer a neu's Eihepoar
Werd in der Vörring 'traut.
Doch haut an grauß'n Unterschied
Dös Glock'nläut'n g'macht:
Woar fleck'nrein die Braut — und nit
Nu um ihr Unschuld bracht,
Woar nu die Jungfernschaft nit bug'n.
Der Myrth'nkranz nit g'knickt,
Is wurn a Silberglock'n zug'n,
Der Ton haut Jed's entzückt.
Doch woar ban Bräutla vurn Altoar
Die Unschuld scho verscholl'n,
Wenn manches doch su nemmer woar,
Als wöie's eb'n sei häit soll'n;
Nau läßt mer dort in töifst'n Baß
A dumpfa Glock'n schall'n
Und Jedes nau in Städtla waß:
„Der Brautkranz is scho g'fall'n!“
A sabers Madla, die LCisett'
In Städtla wohna thout;
A G'stalt haut s' zierli und su nett,
A Gsicht wöi Milch und Blout;