114
—
Er gröißt in Paul nit, — hout si g'hockt,
Wall er is ganz verleg'n; —
Drauß in der Stub'n der Paul tarokt,
Der hout'n goar nit g'sög'n.
Und wöi s' all Vöier senn nei g'schlupft
Der Paul gäith zou si nei
Und sagt, wöi er von Kafmoh schnupft:
„Su schleicht mer si dau rei?“
's hout Jeder eb'n a Dus'n fast,
Oes schnupft der Paul a gern,
Und wenn er ban Tarok'n paßt
Nau schnupft er vo döi Hherr'n. — —
Doch hout mer dẽs scho längst entdeckt,
Daß wenn die Maus is vull,
Oes besti Mehl nau bitter schmeckt,
Wall's ihr is nau nit wull!
Drum woar's öitz baßdéi Vöier schöi:
Oes Böoier woar an z'dünn,
Der Auder haßt's a warma'“ Bröih,
Ka Uullnsäura drinn!
Der Dritt' mahnt es mouß sauer sei
Und thout ös Maul verzöig'!
Der Vört' sagt: „'s Böier is nu z'neu!
Thout nauch der Pfanna röéich'n!“ —